Evladın var mı?” diye sordular…
Kadın gözlerini kaçırdı,
“Var…” dedi sessizce.
“Var ama benimle konuşmuyor.”
“Benim annem yok” diyormuş oğlu…
Evlendirmiş oğlunu binbir ümitle
Ama gelini demiş ki “Annene gitme.”
Ve çocuk gitmemiş o günden sonra
Kırk yaşında bir adam olmuş,
Ama annesine yabancı ,
“Kapımı çalacak kimsem yok” diyor kadın.
“Deli gibi dolanıyorum evde… kahrımdan, derdimden…”
Sesi kırılıyor, kelimeler boğazında düğüm düğüm.
Evlat…
Bir annenin varlığı, yok sayılınca yok olmuyor.
Bir annenin yüreği, kapansa da yarası kapanmıyor.
Bir annenin duası, küslük nedir bilmiyor .
Bir gün geç olmadan…
Annenin adını hatırla.
Kapısını çal.
Bir “anne” demen, onun ömrüne ömür
Derdine derman olur …
R.Deniz SAĞLAM
Tüm telif hakları saklıdır.
Yorumlar
Yorum Gönder