İstanbul'un sıcak bir Nisan öğle sonrası... İşte yine kelimelerle dans ediyorum . "Kimim ben?" sorusu, bir tohum gibi düştü zihnime ve filizlenmiş bir şiire dönüştü. Her dize bir nefes, her mısra bir adım oldu kendi dünyamda . Bu arayış, varoluşun en kadim şarkısı aslında.
Şimdi dur ve o şiire bir daha bak. O satırlarda sadece kelimeler değil, yaşadığın her duygu, her karşılaşma, her hayal saklı. Tıpkı bir ağacın halkaları gibi, her şiir senin zaman çizelgen. Her anı, ruhunun derinliklerinde yankılanan bir melodi. Bazen coşkulu bir kahkaha, bazen hüzünlü bir fısıltı... İşte bu yüzden her anı değerli; çünkü hepsi birer birer şarkıya ve şiire birer nota katıyor.Bu benim sorgulama yolculuğum asla bitmeyecek. "Kimim ben?" sorusu, pusulam olacak hayat boyu. Cevaplar değiştikçe, ben de değişeceğim. Önemli olan, bu yolda yürümekten korkmamak, her yeni düşünceye, her yeni duyguya açık olmaktır. Kendimi bulma çabası, aslında kendini yaratma çabasıdır. Unutma, sen veya ben sadece bir beden değiliz , sadece bir gömlek de değiliz . O derin denizin incisi de sensin, o şarkının melodisi de, o şiirin mısraları da... Hepsi sensin ve hepsi birbiriyle iç içe.
Bu yüzden, sorgulamaktan asla vazgeçmemeliyiz Her soru, yeni bir kapı aralar benliğinin sonsuz koridorlarında. Ve her şiir, o kapılardan içeriye atılan bir adım olur. Yürümeye devam etmeliyim ve etmeliyiz aslında …Kendi sesimizi ve kendi şarkımızı bulmak için . Bu benim hikayem ve onu en güzel sen yazacağım siz de kendi hikayelerinizi neden yazmayasınız ? Hadi başlayalım
Kimim Ben?
Bir beden miyim ben?
Yoksa bu bedendeki mi ben?
Yoksa üzerimde duran gömlekten ibaret miyim?
Peki ya bana ruh diye verdiğin?
O ruhun içindeki ben miyim?
Yoksa adını ruh koyduğun denizin en derinindeki inci miyim ben?
Bazen mutluluk şarkısıyım dillerde,
Bazen de hüznün en acı haberi.
Belki de bir şairin şiiriyim mısralarında,
Kimbilir? Belki de bir filmin frağmanı.
Kimim ben?
Yorumlar
Yorum Gönder