NEREDE O ESKİ BAYRAMLAR

 

Ah, o eski bayramlar... Nerede kaldı o kalabalık sofralar, büyüklerin etrafında toplanılan o sıcak sohbetler? Şimdilerde sanki her şey daha hızlı, daha mesafeli. Bayramlar bile sanki bir koşuşturmacaya, telaş içinde "yapılması gerekenler" listesine dönüştü.

Büyük ziyaretlerinin önemi de giderek azalıyor gibi. Oysa ne kıymetliydi büyüklerin ellerini öpmek, onların hayır dualarını almak. Sadece bir gelenek değil, bir saygı ifadesi, bir gönül bağıydı o ziyaretler. Büyüklerimizin yüzlerindeki o tebessüm, gözlerindeki o memnuniyet, paha biçilemezdi. Onların duaları, sanki bir zırh gibi bizi kötülüklerden korur, yolumuzu aydınlatırdı.

Şimdi ise sanki herkesin kendi küçük dünyası var. Ziyaretler, telefon görüşmelerine, mesajlaşmalara dönüştü. Elbette bu da bir iletişim şekli, ama o sıcaklığı, o samimiyeti vermiyor. Oysa bayramlar, sadece bir kutlama değil, bir araya gelme, hatırlama, hatırlanma vesilesiydi.

Belki de biraz yavaşlamalı, biraz durup nasıl bu duruma geldiğimizi düşünmeliyiz. Bayramların asıl anlamını, büyüklerimizin kıymetini yeniden hatırlamalıyız. Onların dualarının, onların tecrübelerinin ne kadar değerli olduğunu anlamalıyız. Belki de o zaman, o eski bayramların sıcaklığını yeniden hissedebiliriz.

Büyüklerimizi ziyaret etmek, sadece onların gönlünü almak değil, kendi gönlümüzü de zenginleştirmektir. Onların duaları, sadece bize değil, tüm sevdiklerimize şifa olur. Unutmayalım, büyüklerimizin hayır duaları, en kıymetli hazinemizdir.

Nerede O Eski Bayramlar

Nerede o eski bayramlar, nerde?
Bayramlıklar giyilirdi özenle,
Çocuklar koşardı sokaklarda neşeyle.
Toplanırdık sofralarda, kalabalıkça,

Şimdi herşey değişti , bayramlar bile yorgun .
Neşeyle dolan evler , şeker kokan sokaklar .
Büyüklerin elleri öpülürdü saygıyla,
Dualar yükselirdi gökyüzüne sevgiyle.

Belki de yeniden canlanır hatıralar,
Eski bayramlar döner, kalplerimiz coşar.
Yeter ki unutmayalım o güzel günleri,
Yaşatalım içimizde, bayram sevgisini.