NEZAKET, SAYGI VE GÖRGÜYE DAİR

 

Bazı büyüklerin bizlere söylediği sözler vardır ki öğüt niteliğindedir.Bunlardan bazıları ise ,

Görgüyle büyüyen insan asla şımarmaz .
Ayıp bilir edep bilir .
Buna da eskiler “asil azmaz bal kokmaz “derler . Hiç bir söz edep kadar güzel değildir .
Güzeli güzel yapan edeptir.
Edep ise , güzel sevmeye sebeptir.
Bir insanda yok ise ,edep
Neylesin medrese merkep
Okusa alim olsa yine de merkep, yine de merkep

Bu sözlerden yola çıkarak , insanın gerçek değerinin bilgiyle değil, edep ve ahlakla ölçüldüğü vurgulanmaktadır . Görgüyle yetişen, terbiyeli bir insan ne kadar zengin, güçlü ya da bilgili olursa olsun, asla şımarmaz, haddini bilir, ayıp ve edepsizlikten kaçınır. Çünkü asalet ve terbiye, insanın karakterine işlemişse, zamanla değişmez, tıpkı balın kokusunu kaybetmemesi gibi.

“Hiçbir söz edep kadar güzel değildir” ifadesi, insanın en değerli süsünün ahlaki duruşu ve nezaketi olduğunu anlatıyor. Güzelliğin sadece dış görünüşle değil, edep ve zarafetle tamamlandığını belirtiyor. Gerçek güzellik, insanın iç dünyasındaki nezaket ve saygıyla ortaya çıkmaktadır.

Son olarak, “Bir insanda yok ise edep, neylesin medrese” sözü, eğitimin tek başına insanı olgunlaştırmayacağını, ahlak ve edep eksikse, ne kadar eğitim alırsa alsın kişinin gerçek anlamda gelişemeyeceğini anlatmak istiyor . Edepsiz bir insan, bilgiyle donansa da özünde değişmez; nasıl ki bir merkep (eşek) medresede okusa da eşek olmaktan çıkmazsa, edep yoksunu bir kişi de aldığı eğitimle asil biri olamaz.

Ayrıca ,insanın sadece bilgi ve statüyle değil, ahlak ve edep ile değer kazandığını anlatan derin bir öğüttür.